கோடிட்ட இடம்

அது அப்படித்தான் நிகழ்திருக்க வேண்டும்
நோக்கத்தினாலேயேப் பிழைத்த நோக்கமென
நிசப்தங்களே சப்தங்களாகிடும் இரவுகளென
காயம்பட்டுக்கொண்டோம்
காயப்படுத்திவிடக்கூடாதென
எல்லைகளில் நின்றுகொண்டோம்
மீறி விடக்கூடாதென
இடைவெளி நீட்டித்தோம் அழைப்புகள்
இடைஞ்சலாகிவிடக்கூடாதென
முகங்கள் மறைத்தோம் கள்ளத்தனங்கள்
கட்டவிழ்ந்துவிடக்கூடாதென
தவறுதலாகப் பிடித்திழுத்த
முனைக்கயிறுகளென
நம் உறவு
ஒரு வாழ்த்தைக் கூட
பறிமாறிக் கொள்ள முடியாமல்
தவறிக்கூட வந்துவிடாதா
உன் அழைப்பு
குழாயைத் திருகி
காத்திருக்கும் குழந்தையாய்..
பூர்திக்கு சொல்லொன்று எஞ்சியிருக்கும்
கவிதையாய்...